Afgelopen zondag troffen aan de Molenbaan twee ploegen in volle degradatiestrijd elkaar. Het duel was tevens speciaal doordat doelman Johan Hereijgers de laatste thuismatch van zijn imposante carrière keepte. Het werd een eervol afscheid. Johan hield de 0 en Dosko won: 1-0.

Alle ingrediënten waren zondag aanwezig voor een mooie dag: het zonnetje scheen, er was veel volk en veel jonge jeugdspelers maakten dankbaar gebruik van het opgezette springkasteel. De vriendengroep van Johan, tevens trouwen supportersschare, zetten Johan voor de match verdiend in de spotlight. Johan kreeg zijn eerste Dosko-shirt ingekaderd en er werd ook een nieuw spandoek onthuld.
De eerste helft verliep wel wat rommelig. Beide ploegen moesten winnen, maar kwamen niet echt in hun spel. Toch waren er enkele grote kansen voor Dosko. Bram Lenaerts lobde een door Max van Poppel doorgekopte bal over de goal. Niek van Weerdenburg zette de man in vorm Lander Huygen alleen voor de goal. Hij kapte de keeper uit maar besloot op de borst van een verdediger. Aan de overzijde maakte Johan een siervolle save, zoals fotograven ze graag zien.
0-0 was de ruststand. Na de rust kende Dosko een moeilijke fase. De gevreesde aanval van Excelsior Essen werd steeds gevaarlijker, ondersteund door de opkomende linksback Kevin Amuh die telkens een vrijgeleide kreeg. Het was alle hens aan dek en Johan moest als vanouds meermaals de meubelen redden. Hij deed dat met een ultieme voetreflex in een 1-tegen-1-situatie; misschien wel zijn sterkste handelsmerk. Ook in de lucht toonde hij zich heer en meester. En als hij dan uiteindelijk toch een keer het nakijken had, was er het engeltje dat vaak aan de zijde van een goede keeper staat: een strak schot van de jonge Tibeau Loos ging tegen de paal.
Op tegenaanval stelde Dosko er toch regelmatig iets tegenover. Lander Huygen en Bram Lenaerts konden net niet genoeg richting geven aan een kopbal. Niek van Weerdenburg had aan de 16 te veel tijd nodig om het net te vinden. Jawad El Ouansaidi gaf een knappe dubbele schaar aan de grote backlijn een te zwak vervolg. Jawad stond wel aan de basis van een doelpunt. Hij zette een corner scherp voor naar de eerste paal. Kapitein Yannick van Wallendael werkte de bal in eigen doel: 1-0.
Excelsior zette alles op alles en de kapitein ging mee naar voren om iets te forceren. Zo ontstond er steeds meer ruimte voor Dosko; de grootste kansen waren er voor groen-wit. Bram Lenaerts speelde Lander Huygen perfect vrij in de 16; Lander verschalkte de keeper met een subtiele lob… tegen de paal. De bezoekers werden bitsig, maar Dosko gaf geen krimp meer. De hele ploeg gunde Johan een “clean sheet” in zijn ereduel. Toen de arbiter affloot was de ontlading groot. Dosko oogstte applaus voor de geleverde strijd; maar het grootste applaus was er vooral voor Johan Hereijgers. Dosko is 6 seizoenen gezegend geweest met een keeper van zijn niveau. Ondanks fysieke klachten keept hij ook dit jaar weer een topseizoen. Het zijn die fysieke klachten die hem dwongen tot stoppen op een, toch voor een keeper, relatief jonge leeftijd.
Smet op de mooie dag was het bericht dat VNA Wortel met 2-1 won van Beekhoek. Hierdoor is Dosko dan toch gedegradeerd. Toch met een redelijk rechte rug en opgeheven hoofd. Het hoofd kan nog meer opgeheven worden moest Dosko volgende week de derby winnen op Poppel. De buren hebben zich afgelopen zondag met een gelijkspel tegen White Star van behoud verzekerd. Dosko gaat er proberen voor het eerst sinds 1990 nog eens te winnen. Aanvang wedstrijd 15u. Er worden maar liefst 3 voorwedstrijden gespeeld. Zowel de U8A, U8B als de U6 treden er om 13.45u aan tegen de lokale jonge helden. Bij deze een oproep aan spelers, ouders en supporters om met de fiets naar Poppel te gaan. Vertrek om 13u aan de Milieustraat.
Voor de laatste keer dit seizoen citeren we onze eeuwig geliefde voorzitter: supporters op post!